Bij afscheid gaat hij natuurlijk weer met mij mee. Hij wordt regelmatig ook door collega’s gegeven. Soms zit hij op je te wachten ergens in de bank vlak voor het afscheid en soms al bij je thuis bijvoorbeeld. Soms is en blijft hij bij degene die dood is gegaan omdat jij dat wil.
Altijd als ik vroeg; ” heeft hij al een naam” kreeg ik altijd “ Troostbeer” als antwoord.
Troostbeer heeft al heel veel meegemaakt en belangrijker nog, al heel veel tranen opgevangen en getroost. Troostbeer kent vele verhalen over afscheid nemen, rouwkamers, crematoriums, begrafenissen, kerken, verdriet, boosheid en bovenal over de dood en troost.
Iedereen die wil (jong en ouder) kan een stukje over Troostbeer schrijven, tekenen of knutselen. Ik zal ook jouw verhaal, foto of creatie delen. Stuur je verhaal, foto of creatie op.
Super bedankt alvast en een dikke knuffel van mij.
Verhalen van Troostbeer
Een klein meisje mist haar grote broer. Een klein meisje ziet papa en mama steeds huilen. De wereld van het kleine meisje is voorgoed veranderd. Wie kan hier helpen om te begrijpen wat er aan de hand is en hoe hier mee om te gaan?
Kleine troostbeer verschijnt. Kleine troostbeer heeft een groot rood hart vol liefde voor iedereen. Kleine troostbeer maakt het verdriet draagbaarder. Als papa en mama huilen, brengt het kleine meisje de knuffelbeer naar ze toe. Er ontstaat een fijn samenzijn. De tranen vloeien, de knuffelbeer biedt troost en het kleine meisje helpt hiermee haar papa en mama.
Ze begrijpen elkaar en hebben het contact met elkaar weer gevonden. Samen komen ze er doorheen.